متن کامل خبر :

‏یادداشتی از محمد رهبر کارشناس ارشد حسابرسی 

 برای فهم کافی و وافی از این مقال ، شایسته آن است که نخست معنایی روشن از « بهره وری » بدست آید تا در ادامه بتوان « بهره وری در کار » را تعریف و تفهیم کرد بی تردید بهره وری به معنای سود حداکثری از امکانات و نیروهای حداقلی است به این ترتیب که از کمترین داشته ها بیشترین برداشت ها را در پی داشته باشیم اما فراموش نباید کرد که در هر کاری عناصر یا حلقه هایی وجود دارند که نباید و نمیتوان از سهم و اثر آنها در بهره وری غافل ماند

 من باب نمونه برای بهره وری از کار کشاورزی باید به مولفه هایی چون آب ، خاک ، بذر و و ... نیروی انسانی دخیل در آن توجه داشت ‏تا بهره وری ما از آن کار کشاورزی در حد مطلوب رخ آشکار سازد بر این اساس است که باید به دلیل نقش و تاثیر منابع انسانی در بهره وری در کار در گام نخست به این منابع تفهیم گردد که آنها نیز از این بهره وری سهم داشته و بی نصیب نخواهند ماند این امر به تنهایی روشن میسازد که برای بهره وری در کار باید همه عناصر و عوامل را در بهترین شکل ممکن به کار گرفت خصوصا نباید از « مدیریت زمان » در کنار « مدیریت هر آنچه در بهره وری در کار » نقش دارند غفلت ورزید خاصه آنکه روشن است مدیریت زمان اگر مهمتر از مدیریت عوامل و مولفه های دیگر نباشد از اهمیت کمتری هم برخوردار نیست

 اما جدای از همه پیش گفته ها « اصل مدیریت » ‏را نباید فراموش کرد و نباید از یاد برد اگر بهترین داشته ها در بهترین زمانها را به فردی سپرد که فاقد توانایی و دانایی لازم می باشد هرگز نمیتوان « بهره وری در کار » را رقم زد پس بیش و پیش از هر چیز باید به « مدیریت روز آمد و کار آمد » توسل جست تا در سایه چنین مدیریتی بتوان

الف : منابع انسانی را به خوبی مدیریت کرده و آن را در آورده های بهره وری در کار سهیم سازد

 ب : با تکیه بر علم و دانش بالا بهترین داشته ها را مهیا سازد

و ت : راهکارهای بهترین و بیشترین بهره از داشته ها را ترسیم کند بدین سان است که میتوان به نقطه اوج یا نقطه جوش بهره وری در کار رسید