متن کامل خبر :
یادداشتی از حمیده ظاهری کارمند شهرداری ساری برای پرداختن به این موضوع بس مهم ضرورت دارد که یاد آور شویم در عصر ما برغم حاکمیت بی چون و چرای تکنولوژی و تاخت و تاز بی حد و مرز هوش مصنوعی و یکه تازی سخت افزارها هنوز « منابع نیروی انسانی » جایگاه رفیع خود را حفظ کرده و این « انسان » است که حکم می راند و حکومت می کند و حرف نخست و پایانی را می زند با علم به این مقدمه کوتاه باید توجه داشت هر قدر روی منابع نیروی انسانی هزینه شود فواید بی شماری در پی دارد و اینگونه ‏نیست که این هزینه ها را خرج و مخارج زائد یا بی ثمر دانست پس برای آنکه شهرداری ها از منابع نیروی انسانی خود بهره کافی و وافی را ببرند و بهره وری آنها را افزابش دهند باید در گام نخست سازماندهی صحیح این منابع را در دستور کار قرار دهند این سازماندهی نیز باید و حتما باید بر اساس و مبنای توان ، شایستگی و علائق منابع نیروی انسانی خود باشد صد البته که این گام نیز « پیش نیازی » دارد و آن اینکه جذب این منابع بر اساس ضوابط باشد و نه روابط ( متاسفانه طی حداقل سه دهه اخیر این امر آنچنان که باید مورد توجه نبوده است ) به هر ترتیب سازماندهی نیروی انسانی پیشران ارتقا بهره وری این نیرو محسوب میشود و در گام دوم « آموزش » است ‏که بسی مهم ، اثربخش و تعیین کننده است آنهم به صورت پیگیر و جدی تا نیروی انسانی در کنار توانایی از « دانایی » هم برخوردار شوند چه نا گفته پیداست یک نیروی انسانی هر قدر توانمند باشد اما از دانایی لازم بی بهره بماند نمی تواند کارایی لازم و در نهایت بهره وری بیشتری داشته باشد در کنار این دو گام امور دیگری هم لازمند که جز با کار فرهنگی امکان پذیر نیستند مثل وجدان کاری ، انگیزه خدمت و استفاده از عناصری چون تشویق و تنبیه ... باری شهرداری ها برای ارتقا بهره وری نیروی انسانی خود باید تلاش کند و از دست روی دست گذاشتن و نیروی انسانی خود را بی برنامه و ساماندهی رها کردن بپرهیزد