متن کامل خبر :
جعفر سهرابی روزنامه نگار اختصاصی پایگاه خبری تحلیلی خط سوم اخبار زاده طالقان نیستم اما تبارم همه از این بهشت دیروز ایران زمین هستند و خود چنان دلباخته آنم که هر گاه و هر زمان خویش را طالقانی میخوانم و به آن افتخار میکنم اما نه فقط از آن رو که خاکی دارد بسی زرخیز ، طبیعتی رشگ برانگیز و هوایی که مدهوش می کند هر رهگذری را بلکه از آن جهت که طالقان مهد بزرگان بی شماری هم محسوب می گردد از شهید ثالث و دکتر حشمت یار با وفای میرزا کوچک خان تا آیت الله طالقانی ، آلاحمد ، تیمسار فلاحی و و و دکتر صالحی که عمرش دراز باد و نامش نیکتر در کنار این همه دو جا نام طالقان چونان خورشید می درخشد یکی در روایتهای متقن که تنی چند از یاران امام عصر از طالقانند و یکی هم در افسانه ها که « وامغ یا وامق و عذرا » همتای لیلی و مجنون ، شیرین و فرهاد و هزاران دلباخته دیگر که عاشقانه هایشان در هر محفل و مجلس انسی روایت میشود و اما بعد... طالقان به واسطه برخورداری از رودی همواره خروشان طبیعتی دارد ( سوگمندانه باید گفت داشت ) که روح انگیز است و سحر آمیز با باغ هایی لبالب از درختان گردو ، سیب ، انگور ، آلبالو و توت و و و اما با احداث سد طالقان و آنگاه با اوج گیری بحران آب این سد و این رود همیشه جاری کابوسی را به تصویر کشید که چشمی را پر آب و چشم دیگر را پر خون کرده است چه ، باغ ها خشکیدند و درختان مردند ، کشاورزی از رونق افتاد و سبزه زاران خفتند و آنچه بجا مانده چیزی نیست مگر آه و افسوس اما دریغ و درد آنجاست که در سوگ زاینده رود فغانی بپاخاست و سرهایی به دیوار کوبیده شد اما در سوگ رود همیشه جاری و باغهای همیشه شکوهمندکسی سخنی نگفت و نمی گوید که ای کاش درد همینها بودند آب شرب هم جیره ای شده است و در تابستان که همواره قبله گاه گردشگران از جای جای ایران و گاه نبز آنسوی مرزهاست آب حسرتی است مانده بر جان های تشنه خاصه که حالا خبر آوردند آب طالقان علاوه بر تهران ، کرج و قزوین رهسپار تاکستان هم شده یا خواهد شد !!! اینجاست که باید پرسید پس کجایید ای همه آنانی که وامدار طالقانید و بزرگی را از این مهد گوهربار امانت گرفتید ؟ چرا سکوت می کنید و مانع از این همه بی مهری نمیشوید مگر مرگ طبیعت بهشت آسای طالقان را نمی بینید و به درد نمی آیید ؟